Dagverslag woensdag 23 juli
Door: Marije, Willemieke, Rianne
Blijf op de hoogte en volg JV Gideon
24 Juli 2014 | Roemenië, Oradea
Dag 3
Vannacht was onze eerste nacht in Roemenië. Een aantal mensen van ons stonden nog op de ‘trilstand’ door het vele gehobbel in de trein en anderen waren te moe om te slapen, maar over het algemeen was het een heerlijk nachtje in lekkere bedden; stukken beter en luxer dan in de trein.
Om 8 uur werden we aangekleed en wel beneden verwacht, omdat pastor Laslo (dit keer wel de Laslo met wie we al contact hebben gehad) langs zou komen om ons het één en ander te presenteren over de projecten. Om 8 uur zaten we dan met slaaphoofdjes boven een kopje koffie of bakje thee langzaam wakker te worden. Maar geen pastor Laslo te bekennen.. Ook niet om kwart over 8, niet om half 9 en zelfs niet om 9 uur. We dropen één voor één weer af om onze tijd in te vullen zoals we zelf wilden. Een aantal mensen gingen materialen kopen voor de activiteiten die we die middag zouden gaan doen bij de twee verschillende projecten waar we gisteren zijn wezen kijken. Ook moesten er nodig boodschappen gaan doen, JV Gideon blijkt een hongerige jeugdvereniging te zijn.
De groep die boodschappen hadden gedaan waren weer terug (druipend van de regen, van het kleine stukje van de auto naar de deur) en het was tijd voor de lunch.
Rond 1 uur vertrokken we richting de projecten; 3 auto’s voor het eerste project en 2 voor het andere project. We hadden er zin in!
Groep 1 (Marije, Tirza, Marius, Wim, Cor, Eric, Anne-Ruth, Lianne, Suzanne, Ilona, Lennart, Judith)
Toen we de straat in kwamen rijden en het kerkje in zicht kwam, zagen we maar een paar kinderen lopen. Maar voordat we de auto’s echt hadden geparkeerd, de motors uit waren en wij goed en wel uitgestapt (goed uitkijkend dat we niet in de modder zouden stappen) waren er ineens overal kinderen te zien. We telden totaal rond de 60 kinderen!! De kerk werd opengedaan en ineens was er buiten geen kind meer te bekennen. Allemaal zaten ze razend snel op een stoeltje in de kerk, in grote afwachting van wat er zou gaan gebeuren. Na een kort praatje onder elkaar hebben we de kinderen met veel gebaren uitgelegd wat we van plan waren: naambordjes maken. Met behulp van een vrouw die Roemeens sprak (de vrouw van Pastor Laslo die we gisteren ontmoet hebben) schreven de kinderen hun naam op en versierden ze hun naambordje. Ook wij als JV maakten een naambordje; het was een gezellige boel. Op een gegeven moment belanden de stempels op elkaars armen en gezicht en vlogen de papieren vliegtuigjes door het kerkje. De kids genoten en wij als JV net zo goed! Er waren af en toe wel wat vreemde momenten doordat de kinderen tegen ons in het Roemeens gingen praten waar wij niets van verstonden. Een glimlach of een duim in de lucht maakten de kinderen al snel gelukkig, maar toch houden we er als JV een dubbel gevoel aan over.
Terwijl de kinderen nog druk bezig waren met vliegtuigjes vouwen, gingen een aantal van ons naar de auto om daar ballonnen op te blazen. ‘Helaas’ zagen de kinderen de ballonnen en kwamen ze om ons heen staan, smekend om een ballon. Hoe aandoenlijk..! Alle ballonnen werden uiteindelijk opgeblazen en wel uitgedeeld en de glimlachen werden als maar groter. We renden met z’n allen (sommigen hand in hand) al glijdend door de modder naar een grasveldje verder op om daar in een fantastische chaos achter elkaar aan te rennen en elkaars ballonnen kapot te maken. Wat hadden we een lol. Daarna deden we nog wat spelletjes zoals overlopertje en lijntikkertje. Ondertussen werd er veel geknuffeld met de Romakinderen en schoten de fototoestellen steeds maar weer mooie foto’s.
We liepen weer terug naar het kerkje voor een pakje/blikje drinken en een paar snoepjes. De kinderen waren hier ontzettend blij mee. Rond half 5 was het eigenlijk al lang tijd om naar huis te gaan, maar als afsluiter zongen we nog met z’n allen het lied ‘Ez az a nap’. In het Nederlands is dit het lied ‘Dit is de dag’. We waren heel blij dat we dit lied hebben ingestudeerd en nu met de Romakinderen konden zingen. Helemaal als laatst zeiden de kinderen het ‘Onze Vader’ in het Roemeens en wij in het Nederlands. Het was best apart, maar zeker ook heel erg mooi!
De kinderen lieten ons bijna niet gaan en ze namen afscheid van ons alsof ze ons nooit meer zouden zien. Na veel knuffels en gezwaai gingen we weer naar het huis, om morgen weer met nieuwe energie en nieuwe activiteiten terug te komen.
Groep 2 (Rianne, Willemieke, Andries, Jan, Tom, Arnold, Lisa, Anja, Jaap, Sabrina)
Toen de andere groep aankwam bij het andere projectadres was er geen kind te bekennen. De pastor en onze tolk brachten ons bij de kerk en tot onze grote verrassing zaten er ongeveer 40 kinderen op ons te wachten! Dat was wel even omschakelen voor ons, want zoveel kinderen hadden we niet verwacht. De sfeer zat er wel meteen in toen ook wij naamplaatjes gingen maken en versieren. Wat ons opviel was dat er kinderen waren met een heel bekende naam, zoals; Lia maar ook Adam, David en Sabrina. Ook probeerde zij onze naam uit te spreken, wat erg leuk klonk.
Toen iedereen klaar was met het knutselen, hebben we ze even naar buiten gestuurd zodat we de stoelen in een kring konden zetten. We gingen namelijk de stoelendans doen! Nadat onze tolk de regels had toegelicht, werd het keyboard aangezet en speelde Tom voor ‘DJ’. Je kan je wel voorstellen hoe druk het was met al deze 40 enthousiaste rondrennende kinderen. We hebben ze hier ruim een half uur mee zoet gehouden.
Het was inmiddels rond half 4. We gingen lekker met z’n allen naar buiten met als bedoeling om even af te koelen maar we gingen juist meer zweten omdat we flink bezig werden gehouden door de kinderen. Touwtje springen, voetballen, rondjes rennen met de jongens met kinderen op onze rug en nek. Ook vonden ze het geweldig om in de rondte te worden gezwierd. Ondertussen waren er een aantal van ons binnen ballonnen aan het oppompen die we gingen uitdelen aan de kids als afsluiter van de dag. We hadden er ‘Tot morgen’ opgeschreven. De kinderen zijn namelijk erg leergierig en leren snel nieuwe woordjes. Rond 5 uur was het tijd om te vertrekken en moesten moeite doen om de auto in te komen zonder dat er een kind bij ons op schoot kroop. Met een voldaan gevoel reden we het pad met vele kuilen en modderplassen weer af, vooruitziend naar de dag van morgen om weer opnieuw deze geweldige kinderen blij te maken met activiteiten, aandacht en veel liefde.
Allebei de groepen kwamen precies tegelijk weer bij ons ‘huisje’ aan, bijzonder he?! Iedereen ging even chillen, dit houdt het volgende in: douchen, muziek luisteren, drinken, bijkomen, genieten in het zonnetje wat eindelijk doorkwam en omkleden voordat we weer naar het restaurant gingen.
Het weer was echt omgeslagen. De zon kwam door en brandde lekker terwijl wij op weg waren naar ons restaurant. Vandaag hebben we de bestelling al ver van te voren doorgegeven zodat we niet zo lang hoefden te wachten voordat we ons eten kregen. In het restaurant kregen we drinken en bijna gelijk ons eten, heerlijk. Het werd allemaal naar binnen gewerkt, met de nodige grappen en grollen tussendoor. Vandaag nam zelfs iedereen een toetje, in tegenstelling tot gisteren. Gisteren waren de meesten van ons nogal moe en geïrriteerd en niet in de stemming om langer dan 3 uur in een restaurant te zitten. Het eten was super gezellig!
Rond 9 uur waren we met volle buiken weer thuis. Toen iedereen zijn/haar plekje had gevonden in de eetzaal deden we eerst een dagsluiting met aansluitend de inleiding op de Bijbelstudies. Dit hield het kijken van een film in, die met de beamer op de muur werd geprojecteerd. Komende dagen houden we ons bezig met het thema ‘Zending’ vanuit het boekje “Mijn God is uniek”. Er staat naast een film op de planning met daarna nog 4 Bijbelstudies.
Vanavond was de film “Leef 58” aan de beurt; dit is een echte aanrader. Het is een documentaire over Jesaja 58, over armoede, over de kerk die niet stil mag zitten. Erg rakend! Als u nu thuis op de bank ons blog leest, raden we u erg aan om hierna Jesaja 58 te lezen en misschien zelfs de film ergens te huren/kopen om dezelfde indrukken te krijgen als wij vandaag hebben gekregen.
Het wordt ons toch wel extra duidelijk hoe belangrijk het is dat we ons als christenen in zetten voor onze medemens. Vandaag hebben we al zoveel armoede gezien.. Maar dat is alleen nog maar een klein gedeelte van Roemenië.. Hoeveel is er dan niet op de hele wereld?!
Met deze indrukken in ons achterhoofd verlieten we de eetzaal. Sommigen gingen al naar bed, anderen zingen een lied, praten de dag door, roken een peuk. Het duurt niet lang meer voordat wij ook weer lekker gaan slapen. Morgen weer om 8 uur er uit en ook weer een mooie dag met de Romakinderen. Zij zien ons misschien als voorbeeld, maar wij mogen hen toch zeker ook zien als voorbeelden. Hoe weinig ze ook hebben, ze krijgen het voor elkaar om te lachen en dankbaar te zijn voor het kleinste dingetjes. Dat moeten we toch maar eens goed door laten dringen..
Voor nu: slaaplekker allemaal daar in Nederland en tot morgen!
Vannacht was onze eerste nacht in Roemenië. Een aantal mensen van ons stonden nog op de ‘trilstand’ door het vele gehobbel in de trein en anderen waren te moe om te slapen, maar over het algemeen was het een heerlijk nachtje in lekkere bedden; stukken beter en luxer dan in de trein.
Om 8 uur werden we aangekleed en wel beneden verwacht, omdat pastor Laslo (dit keer wel de Laslo met wie we al contact hebben gehad) langs zou komen om ons het één en ander te presenteren over de projecten. Om 8 uur zaten we dan met slaaphoofdjes boven een kopje koffie of bakje thee langzaam wakker te worden. Maar geen pastor Laslo te bekennen.. Ook niet om kwart over 8, niet om half 9 en zelfs niet om 9 uur. We dropen één voor één weer af om onze tijd in te vullen zoals we zelf wilden. Een aantal mensen gingen materialen kopen voor de activiteiten die we die middag zouden gaan doen bij de twee verschillende projecten waar we gisteren zijn wezen kijken. Ook moesten er nodig boodschappen gaan doen, JV Gideon blijkt een hongerige jeugdvereniging te zijn.
De groep die boodschappen hadden gedaan waren weer terug (druipend van de regen, van het kleine stukje van de auto naar de deur) en het was tijd voor de lunch.
Rond 1 uur vertrokken we richting de projecten; 3 auto’s voor het eerste project en 2 voor het andere project. We hadden er zin in!
Groep 1 (Marije, Tirza, Marius, Wim, Cor, Eric, Anne-Ruth, Lianne, Suzanne, Ilona, Lennart, Judith)
Toen we de straat in kwamen rijden en het kerkje in zicht kwam, zagen we maar een paar kinderen lopen. Maar voordat we de auto’s echt hadden geparkeerd, de motors uit waren en wij goed en wel uitgestapt (goed uitkijkend dat we niet in de modder zouden stappen) waren er ineens overal kinderen te zien. We telden totaal rond de 60 kinderen!! De kerk werd opengedaan en ineens was er buiten geen kind meer te bekennen. Allemaal zaten ze razend snel op een stoeltje in de kerk, in grote afwachting van wat er zou gaan gebeuren. Na een kort praatje onder elkaar hebben we de kinderen met veel gebaren uitgelegd wat we van plan waren: naambordjes maken. Met behulp van een vrouw die Roemeens sprak (de vrouw van Pastor Laslo die we gisteren ontmoet hebben) schreven de kinderen hun naam op en versierden ze hun naambordje. Ook wij als JV maakten een naambordje; het was een gezellige boel. Op een gegeven moment belanden de stempels op elkaars armen en gezicht en vlogen de papieren vliegtuigjes door het kerkje. De kids genoten en wij als JV net zo goed! Er waren af en toe wel wat vreemde momenten doordat de kinderen tegen ons in het Roemeens gingen praten waar wij niets van verstonden. Een glimlach of een duim in de lucht maakten de kinderen al snel gelukkig, maar toch houden we er als JV een dubbel gevoel aan over.
Terwijl de kinderen nog druk bezig waren met vliegtuigjes vouwen, gingen een aantal van ons naar de auto om daar ballonnen op te blazen. ‘Helaas’ zagen de kinderen de ballonnen en kwamen ze om ons heen staan, smekend om een ballon. Hoe aandoenlijk..! Alle ballonnen werden uiteindelijk opgeblazen en wel uitgedeeld en de glimlachen werden als maar groter. We renden met z’n allen (sommigen hand in hand) al glijdend door de modder naar een grasveldje verder op om daar in een fantastische chaos achter elkaar aan te rennen en elkaars ballonnen kapot te maken. Wat hadden we een lol. Daarna deden we nog wat spelletjes zoals overlopertje en lijntikkertje. Ondertussen werd er veel geknuffeld met de Romakinderen en schoten de fototoestellen steeds maar weer mooie foto’s.
We liepen weer terug naar het kerkje voor een pakje/blikje drinken en een paar snoepjes. De kinderen waren hier ontzettend blij mee. Rond half 5 was het eigenlijk al lang tijd om naar huis te gaan, maar als afsluiter zongen we nog met z’n allen het lied ‘Ez az a nap’. In het Nederlands is dit het lied ‘Dit is de dag’. We waren heel blij dat we dit lied hebben ingestudeerd en nu met de Romakinderen konden zingen. Helemaal als laatst zeiden de kinderen het ‘Onze Vader’ in het Roemeens en wij in het Nederlands. Het was best apart, maar zeker ook heel erg mooi!
De kinderen lieten ons bijna niet gaan en ze namen afscheid van ons alsof ze ons nooit meer zouden zien. Na veel knuffels en gezwaai gingen we weer naar het huis, om morgen weer met nieuwe energie en nieuwe activiteiten terug te komen.
Groep 2 (Rianne, Willemieke, Andries, Jan, Tom, Arnold, Lisa, Anja, Jaap, Sabrina)
Toen de andere groep aankwam bij het andere projectadres was er geen kind te bekennen. De pastor en onze tolk brachten ons bij de kerk en tot onze grote verrassing zaten er ongeveer 40 kinderen op ons te wachten! Dat was wel even omschakelen voor ons, want zoveel kinderen hadden we niet verwacht. De sfeer zat er wel meteen in toen ook wij naamplaatjes gingen maken en versieren. Wat ons opviel was dat er kinderen waren met een heel bekende naam, zoals; Lia maar ook Adam, David en Sabrina. Ook probeerde zij onze naam uit te spreken, wat erg leuk klonk.
Toen iedereen klaar was met het knutselen, hebben we ze even naar buiten gestuurd zodat we de stoelen in een kring konden zetten. We gingen namelijk de stoelendans doen! Nadat onze tolk de regels had toegelicht, werd het keyboard aangezet en speelde Tom voor ‘DJ’. Je kan je wel voorstellen hoe druk het was met al deze 40 enthousiaste rondrennende kinderen. We hebben ze hier ruim een half uur mee zoet gehouden.
Het was inmiddels rond half 4. We gingen lekker met z’n allen naar buiten met als bedoeling om even af te koelen maar we gingen juist meer zweten omdat we flink bezig werden gehouden door de kinderen. Touwtje springen, voetballen, rondjes rennen met de jongens met kinderen op onze rug en nek. Ook vonden ze het geweldig om in de rondte te worden gezwierd. Ondertussen waren er een aantal van ons binnen ballonnen aan het oppompen die we gingen uitdelen aan de kids als afsluiter van de dag. We hadden er ‘Tot morgen’ opgeschreven. De kinderen zijn namelijk erg leergierig en leren snel nieuwe woordjes. Rond 5 uur was het tijd om te vertrekken en moesten moeite doen om de auto in te komen zonder dat er een kind bij ons op schoot kroop. Met een voldaan gevoel reden we het pad met vele kuilen en modderplassen weer af, vooruitziend naar de dag van morgen om weer opnieuw deze geweldige kinderen blij te maken met activiteiten, aandacht en veel liefde.
Allebei de groepen kwamen precies tegelijk weer bij ons ‘huisje’ aan, bijzonder he?! Iedereen ging even chillen, dit houdt het volgende in: douchen, muziek luisteren, drinken, bijkomen, genieten in het zonnetje wat eindelijk doorkwam en omkleden voordat we weer naar het restaurant gingen.
Het weer was echt omgeslagen. De zon kwam door en brandde lekker terwijl wij op weg waren naar ons restaurant. Vandaag hebben we de bestelling al ver van te voren doorgegeven zodat we niet zo lang hoefden te wachten voordat we ons eten kregen. In het restaurant kregen we drinken en bijna gelijk ons eten, heerlijk. Het werd allemaal naar binnen gewerkt, met de nodige grappen en grollen tussendoor. Vandaag nam zelfs iedereen een toetje, in tegenstelling tot gisteren. Gisteren waren de meesten van ons nogal moe en geïrriteerd en niet in de stemming om langer dan 3 uur in een restaurant te zitten. Het eten was super gezellig!
Rond 9 uur waren we met volle buiken weer thuis. Toen iedereen zijn/haar plekje had gevonden in de eetzaal deden we eerst een dagsluiting met aansluitend de inleiding op de Bijbelstudies. Dit hield het kijken van een film in, die met de beamer op de muur werd geprojecteerd. Komende dagen houden we ons bezig met het thema ‘Zending’ vanuit het boekje “Mijn God is uniek”. Er staat naast een film op de planning met daarna nog 4 Bijbelstudies.
Vanavond was de film “Leef 58” aan de beurt; dit is een echte aanrader. Het is een documentaire over Jesaja 58, over armoede, over de kerk die niet stil mag zitten. Erg rakend! Als u nu thuis op de bank ons blog leest, raden we u erg aan om hierna Jesaja 58 te lezen en misschien zelfs de film ergens te huren/kopen om dezelfde indrukken te krijgen als wij vandaag hebben gekregen.
Het wordt ons toch wel extra duidelijk hoe belangrijk het is dat we ons als christenen in zetten voor onze medemens. Vandaag hebben we al zoveel armoede gezien.. Maar dat is alleen nog maar een klein gedeelte van Roemenië.. Hoeveel is er dan niet op de hele wereld?!
Met deze indrukken in ons achterhoofd verlieten we de eetzaal. Sommigen gingen al naar bed, anderen zingen een lied, praten de dag door, roken een peuk. Het duurt niet lang meer voordat wij ook weer lekker gaan slapen. Morgen weer om 8 uur er uit en ook weer een mooie dag met de Romakinderen. Zij zien ons misschien als voorbeeld, maar wij mogen hen toch zeker ook zien als voorbeelden. Hoe weinig ze ook hebben, ze krijgen het voor elkaar om te lachen en dankbaar te zijn voor het kleinste dingetjes. Dat moeten we toch maar eens goed door laten dringen..
Voor nu: slaaplekker allemaal daar in Nederland en tot morgen!
-
24 Juli 2014 - 10:38
Marleen:
Super leuk om jullie verhalen te lezen! Wat mooi dat jullie ook zoveel met die kinderen kunnen doen. Geniet ervan en heel veel succes met werken daar! (Komen er ook nog foto's? Lijkt me leuk om te zien wat jullie doen ;P) -
24 Juli 2014 - 12:23
Nelie:
Fijn, dat wij vanaf het thuisfront mee mogen genieten ;-).
Echt heel leuk.... alsof we om het hoekje mee mogen kijken :-).
Fijn, om zo een lichtstraal te mogen zijn in het leven van de kids daar.
Greetz. -
24 Juli 2014 - 13:11
Janneke:
Erg leuk dat we weer mee mogen genieten door jullie
verslag te lezen. Leuk dat die kinderen zo genieten.
Werkse en veel plezier.
Groetjes Janneke -
24 Juli 2014 - 19:23
Willy:
Wat een verhaal hebben we weer kunnen lezen.
Echt genieten we kijken nu al weer uit naar het volgende verslag ;)
Jullie doen het super goed allemaal ik ben echt trots op jullie.
En ik ben nu best een beetje jaloers, had misschien toch wel mee gewild :)
Ook voor morgen weer een mooie dag met de kinderen.....geniet nu van de welverdiende rust!
Slaap lekker allemaal en morgen gezond weer op.
Liefs -
24 Juli 2014 - 21:26
Joke:
Fijn dat we jullie bezigheden weer kunnen lezen! Wat bijzonder zeg om kinderen zo blij te kunnen maken. Geniet nu maar van jullie rust en morgen weer een mooie dag toegewenst! Dikke knuffel, Joke -
25 Juli 2014 - 00:09
Sjaan Buitendijk:
wat een fijne dag voor jullie om zo je werk te kunnen doen en zo met die roma kinderen om te kunnen gaan.een verijking in jullie leven.fijn om die kinderen blij te kunnen maken met de kleinste dingen.maar de conclusie die jullie er uit getrokken hebben doet ook goed dat niet het vele maar ook het weinige wat die kinderen hebben hen blij kan maken.al kunnen die kinderen je niet verstaan dan kun je ze door je omgang met hen laten blijken dat je met hen bent begaan en laten zien dat je als christenen met hen van doen wil hebben en wat wilt leren van je geloof in God wat ook voor hen noodzakelijk is.
vriendelijke groet, sjaan,adri en jacolien buitendijk -
25 Juli 2014 - 00:12
Fam Buitendijk:
overigens marije,willemieke en rianne wat een mooi verslag.
we zien uit naar het volgende. -
25 Juli 2014 - 22:12
Akkie:
Wat een mooie dag hebben jullie weer gehad, deze dagen maken een verschil in jullie maar zeker ook in het leven van die kinderen! Wat fijn dat zingen overal ter wereld kan en liefde doorgeven ook, en dat kost niets, heel mooi!
Bedankt weer voor jullie verslag hoor en lieve groeten uit 's Gravendeel!
Jan en Anneke -
28 Juli 2014 - 15:50
Ds. Veldman:
Mooi dat jullie wat mogen betekenen voor deze kinderen. De armoede die jullie daar meemaken is aangrijpend. Maar het kan ons wellicht leren hoe wij met onze rijkdom om moeten gaan.
We hopen en bidden dat jullie verder nog een gezegende tijd mee mogen maken.
We wensen jullie een behouden thuisreis en tot ziens in de Polder.
Hartelijke groet ds. en mevr. Veldman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
